Filmy erekcja, kobieca nagość od przodu, masturbacja

Touch Me Not to oda do ludzkiego ciała i związanych z nim pragnień, ale przede wszystkim ― wezwanie do akceptacji odmienności. Adina Pintilie testuje w swoim filmie terapeutyczny potencjał dotyku, obnażenia ciała i emocji, a towarzyszy jej w tym trójka bohaterów. Wszyscy mierzą się przed kamerą z tym, co ich blokuje, ogranicza, przeraża. Obserwując relacje między nimi, Pintilie stawia pytania o to, jak rozumiemy „intymność”, „piękno”, „związki” czy „pożądanie”. W czasach, w których ciało może stać się polem ideologicznej bitwy, nagość okazuje się manifestacją wolności.

Business or pleasure? – pyta Bellę Cherry urzędnik graniczny na lotnisku w Los Angeles. Urocza, ale nieco naiwna 19-latka przyjeżdża z rodzinnej Szwecji do Kalifornii, aby rozpocząć karierę gwiazdy porno. Czy istnieje pornografia tworzona z poszanowaniem kobiet? Bella nie jest ofiarą wyzysku ani handlu ludźmi, pochodzi z bogatego kraju, jest świadoma, sekspozytywna i pełna wiary, że może decydować o sobie i swoim ciele. Praca seksualna nie jest dla niej przymusem, ale wyborem, a kalifornijska branża porno wydaje się przestrzegać zasad mających chronić aktorki i aktorów przed nadużyciami. W miarę przekraczania kolejnych „kręgów piekła” jasne jednak staje się, że mimo wszelkich wysiłków przemysł pornograficzny pozostaje szarą strefą, a granica między przyzwoleniem a przymusem jest nieostra. Autentyczny i bezkompromisowy film obnaża to wszystko, co nie mieści się w kadrze filmu z YouPorna: od przygotowań higienicznych i rozgrzewki aktorów, przez negocjacje w trakcie hardcore’owych scen, po sposób filmowania i ustawień kamery dla najlepszego efektu. Wszystko oglądamy oczami Belli, widzimy dokładnie to, co widzi ona. Bez cenzury i bez znieczulenia.

Na pokładzie statku wycieczkowego, Emmanuelle (Natalie Uher) i cztery najpiękniejsze modelki podróżują w głębi amazońskiej dżungli. Egzotyczna sceneria zachwyca je do chwili, gdy zostaną pojmane przez tajemniczego bossa narkotykowego.

Lata 50. w Brazylii to czas, gdy kobiety są uzależnione od swoich rodziców i mężów. Siostry Gusmao chcą żyć po swojemu: Eurídice pragnie zostać pianistką, Guida marzy o szalonej, wielkiej miłości. Gdy na skutek dramatycznych wydarzeń zostają rozdzielone, nie przestają za sobą tęsknić.