Filmy erekcja, wanna, masturbacja

Andy Stizer (Steve Carell) ma już 40 lat, a nadal ominęło go parę rzeczy w życiu. Ma spokojną pracę w sklepie z elektroniką, przytulne mieszkanko i kolekcję figurek. Ale istnieje taka rzecz, która do tej pory była dla niego tabu... Andy jeszcze nigdy nie uprawiał seksu, nawet przez przypadek. Czy to coś strasznego? Dla Andy’ego nie bardzo, ale dla jego kolegów z pracy, wręcz przeciwnie. A ponieważ uważają go za fajtłapę, postanawiają pomóc za wszelka cenę. Niestety nic się nie udaje, dopóki Andy nie spotka Trish (Catherine Keener), czterdziestoletniej matki trojga dzieci. Kumple są wniebowzięci, mając nadzieję, że coś wreszcie zaiskrzy... dopóki nie dowiedzą się o układzie jaki zawarli przyszli kochankowie!

Historia czwórki młodych chłopaków, żyjących gdzieś w Nowym Jorku. Początkowo najważniejsza jest dla nich koszykówka, ale z czasem próbują coraz to nowszych, ciekawszych rzeczy. Tak właśnie wpadają w nałóg. Z którego ciężko jest się wyzwolić. A nie mając kasy na prochy, dokonują coraz poważniejszych przestępstw. Marnując życie sobie i swoim rodzinom.

Ricky (Antonio Banderas) wychodzi ze szpitala dla umysłowo chorych. Pierwsze kroki kieruje do byłej kochanki, "gwiazdki" kina porno, Mariny (Victoria Abril). Dziewczyna nie wykazuje zainteresowania kontynuowaniem dawno zakończonej znajomości, odtrącając adoratora. Ricky nie może pogodzić się z porażką. Zdesperowany, nachodzi ją w domu, a gdy Marina nie chce go wpuścić, ogłusza ją uderzeniem w głowę. Nieprzytomną zaciąga do sypialni i przywiązuje do łóżka. Dziewczyna staje się więźniem we własnym domu. Z czasem więzy, które początkowo były torturą, stają się elementem zmysłowej, erotycznej gry, w której nagrodą jest prawdziwe uczucie.

Lata 50. w Brazylii to czas, gdy kobiety są uzależnione od swoich rodziców i mężów. Siostry Gusmao chcą żyć po swojemu: Eurídice pragnie zostać pianistką, Guida marzy o szalonej, wielkiej miłości. Gdy na skutek dramatycznych wydarzeń zostają rozdzielone, nie przestają za sobą tęsknić.

Od śmierci swojej matki, 18-letni Jesús (Nicolás Durán) mieszka ze swoim często nieobecnym ojcem w małym mieszkaniu w centrum Santiago. Tańczy w zespole, przy koreańskiej gwieździe muzyki pop. Nie idzie do szkoły, bo woli spędzić wieczór z grupą przyjaciół. Nadchodzi noc, ale wszystko idzie nie tak. Dostaje okropną wiadomość. Jego ojciec stara się go chronić, ale ciężar tajemnicy jest zbyt ciężki.

Touch Me Not to oda do ludzkiego ciała i związanych z nim pragnień, ale przede wszystkim ― wezwanie do akceptacji odmienności. Adina Pintilie testuje w swoim filmie terapeutyczny potencjał dotyku, obnażenia ciała i emocji, a towarzyszy jej w tym trójka bohaterów. Wszyscy mierzą się przed kamerą z tym, co ich blokuje, ogranicza, przeraża. Obserwując relacje między nimi, Pintilie stawia pytania o to, jak rozumiemy „intymność”, „piękno”, „związki” czy „pożądanie”. W czasach, w których ciało może stać się polem ideologicznej bitwy, nagość okazuje się manifestacją wolności.

Erica Kohort to czterdziestoletnia nauczycielka gry na fortepianie w konserwatorium w Wiedniu. Jest poważana ze względu na talent i silną dyscyplinę, dała się również poznac jako ostra i wymagająca nauczycielka. Choć jest kobietą w średnim wieku, wciąż mieszka z matką, z którą jest silnie związana i po której odziedziczyła surową naturę. Nie ma męża ani kochanka, ale swoje potrzeby emojonalno - seksualne potrafi zaspokajać i to w nie standardowy sposób.

Film opowiada o grupie młodych nowojorczyków, którzy zbierają się w undergroundowym klubie "Shortbus", który cieszy się złą sławą z powodu kontrowersyjnej mieszanki sztuki, muzyki i polityki. Ich celem jest rozwiązanie problemów seksualnych w ich związkach.

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Isabelle i jej brat Theo poznają amerykańskiego studenta, który przyjechał do Paryża szlifować język i otrzeć się o wielką europejską kulturę i historię. Matthew od razu przypada im do gustu, rodzice wyjeżdżają na urlop, więc proponują, by resztę pobytu spędził w ich domu. Od tej chwili rozpoczyna się gra emocjonalna i seksualna oparta na kontrowersyjnych zasadach. Trójka wyzwolonych młodych ludzi prowadzi coraz bardziej wyrafinowane manewry, badając granice, do których mogą się posunąć.