Filmy surrealizm, nowe kino niemieckie

Kocham Kino to hołd złożony magii kina. Film, powstał na 60. urodziny jednego z najbardziej opiniotwórczych festiwali filmowych na świecie - Festiwalu w Cannes. Obraz składa się z 33 etiud, zrealizowanych przez światowych reżyserów. Motywem łączącym je wszystkie jest nieśmiertelny temat kina. Pomysłodawcą obrazu jest pan Gilles Jacob szef Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Nie ulega wątpliwość, że każdy, kto szuka w kinie nie tylko rozrywki, ale również sztuki, znajdzie tutaj przynajmniej jednego ze swoich ulubieńców. W tej wielokulturowej mieszance, cenieni autorzy, zdobywcy Złotej Palmy składają hołd kinu, a każdy z nich robi to w swoisty dla siebie sposób. Skromny budżet miał zmusić reżyserów nie tylko do bycia szczególnie kreatywnymi, nieprzewidywalnymi, zabawnymi, czułymi, cynicznymi, kontemplacyjnymi, poruszającymi lub prowokującymi, ale również do bycia bardziej przystępnymi i śmiałymi - tłumaczył pomysłodawca - Giless Jacob. Kino może być cytrusowym zapachem obieranej pomarańczy, dotykiem ciepłej skóry pod jedwabną pończochą lub po prostu salą, zatopioną w ciemnościach, skąpaną w uczuciu oczekiwania.

Film zrealizowany z okazji setnej rocznicy narodzin kina. Czterdziestu współczesnych znanych reżyserów zrealizowało krótkie nowele filmowe ręczną kamerą sprzed stu lat. Całość uzupełniona wywiadami.

W 1560 roku wyrusza hiszpańska ekspedycja wojskowa. Jej zadaniem jest poszukiwanie w dalekim Peru legendarnej Krainy Złota, Eldorado. Don Lope de Aguirre postanawia wypowiedzieć posłuszeństwo dowódcy wyprawy. Wraz z grupą zbuntowanych i zmuszonych do buntu rusza sobie tylko znanym tropem. Ich celem jest również Eldorado. Upał, nieludzkie warunki w dżungli, skrajne wyczerpanie fizyczne i nerwowe dziesiątkują ludzi. Ale śmierć towarzysząca i niesprzyjające okoliczności tylko potęgują determinację konkwistadora. Ogarnięty „boskim szałem” Aguirre dąży do nieosiągalnego.

Bruno Stroszek po wyjściu z więzienia próbuje ułożyć sobie życie. Pomagają mu w tym sąsiad Scheitz i prostytutka Eva.

Film opowiada o podróży w czasie i przestrzeni kobiety imieniem Claire. Wędruje ona szukając cudzoziemca, którego przypadkowo poznała. Jej tułaczce po świecie towarzyszy strach przed apokalipsą, wywołaniem której grozi atomowy satelita, który wymknął się spod kontroli. W Australii Claire spotyka pewnego mężczyznę. Używając specjalnej kamery, robi on zdjęcia, które widzą również ludzie niewidomi. Wspólnie ze swoim ojcem wykorzystuje tę nową technikę, żeby wyleczyć niewidomą matkę. Podczas próby kobieta umiera z nadmiernego wyczerpania siły oddziaływania zdjęć. Wynalazca jednak nadal pracuje nad udoskonaleniem swojego odkrycia: chce teraz uczynić widzialnymi marzenia. Claire oddaje do dyspozycji swoją osobę dla przeprowadzenia testu i ogrania ją wręcz żądza oglądania wciąż nowych zdjęć. Od żądzy tej może się uwolnić dopiero przy pomocy lekarza cudotwórcy.