Filmy robotnik, plac budowy

Swój pierwszy film Godard poświęcił budowie zapory wodnej w Szwajcarii, La Grande-Dixence, na której wcześniej sam pracował. Operację: Beton również sam sfinansował. Niewielu krytyków obejrzało ten film, ale ci, którzy go widzieli, utrzymują, że stanowi on dzieło niezwykłe w karierze Godarda, ponieważ jest filmem tak zwyczajnym – klasycznym dokumentem, z literackim komentarzem i tradycyjną ścieżką dźwiękową, wykorzystującą fragmenty utworów Händla i Bacha. Za znamienny uznać jednak trzeba fakt, że reżyser rozpoczął swą karierę filmem o pracy, która będzie tematem wielu jego filmów.

Rok 1976. Na korytarzu gmachu Telewizji, Agnieszka - dyplomantka szkoły filmowej - przekonuje "ważnego" redaktora o potrzebie powstania filmu o Mateuszu Birkucie, przed laty przodowniku pracy, którego błyskotliwa kariera skończyła się nagle i niespodziewanie gdzieś około roku 1952. Po pertraktacjach dziewczyna dostaje wreszcie taśmę i niezbędny sprzęt. Rozpoczyna prywatne śledztwo, mające ustalić przyczyny sukcesu i upadku Birkuta.

Lata PRL-u. Na głębokiej prowincji, w Olecku, rozpoczęto wznoszenie jednej z wielkich sztandarowych, socjalistycznych budowli: olbrzymiego kombinatu chemicznego. Oczywiście dla ówczesnych włodarzy najważniejsze było osiągnięcie celu, nieważne jakimi środkami... i kombinat postawiono na terenie puszczy. Wkrótce z powodu trucia środowiska rozpoczynają się konflikty z mieszkańcami a także problemy z robotnikami – z takimi to sprawami musi się borykać Bednarz, dyrektor kombinatu.

Historia dzieje się w zrujnowanej przez wojnę Warszawie. Dorośli zajęci są odbudową stolicy, a co robią ich dzieci? Ci, którzy mieszkają na ulicy Barskiej – pięciu chłopców – wchodzą na drogę przestępczą, złapani i osądzeni za kradzież karnie pracują przy budowie nowej trasy W-Z. Nie potrafią się jednak dostosować do nowych warunków i szansy, jaką otrzymali. Wkrótce wchodzą w układ z reakcyjnym podziemiem, które planuje wysadzenie w powietrze trasę W-Z. Czy uda im się wykorzystać do swoich celów naiwną piątkę z Barskiej?

Claudio ma trzydzieści kilka lat i pracuje na budowie gdzieś na przedmieściach Rzymu. Mężczyzna jest do szaleństwa zakochany w swojej żonie, która spodziewa się trzeciego dziecka. Pewnego dnia Claudio znajduje na miejscu pracy ciało nielegalnego imigranta z Rumunii, ale decyduje się nie zawiadamiać o tym incydencie odpowiednich władz. Kiedy żona bohatera umiera w trakcie porodu, zrozpaczony Claudio zaczyna desperacko walczyć o lepszą przyszłość dla swoich dzieci. Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, kiedy w życiu Claudia pojawiają się żona zmarłego imigranta i jej nastoletni syn.

Sprawnie i kolektywnie pracuje brygada budowlana majstra Kuzniecowa. A wszystko dlatego, że brygadzista ma skłonności pedagogiczne, które pomagają mu w komunikacji z młodymi ludźmi. I nagle pojawia się nowy, początkujący robotnik, którzy nie chce dostosować się do innych...

Akcja rozgrywa się w czasach PRL-u, w dużym przedsiębiorstwie państwowym. Operatywny, wymagający dyrektor Matusiak żyje w luksusie, buduje pod miastem kolejną willę. Sekretarz zakładowej organizacji partyjnej, towarzysz Średniawa, odkrywa, że bogactwo dyrektora bierze się z nadużywania stanowiska i malwersacji mienia fabrycznego kosztem budowy ośrodka rekreacyjnego dla pracowników. Załoga, na czele z towarzyszami, usuwa dyrektora.

Dokument o budowlańcach działających w stolicy. Obserwujemy ciężką pracę robotników, ale także inne aspekty ich życia – wspólne posiłki, rozmowy o codziennych problemach i marzeniach, otrzymywanie pensji…