Filmy macierzyństwo

Wszystko, czego pragnie Alyson wraz z przyjaciółkami, to spokojny wieczór, z dobrą kolacją i konwersacją... czyli długo wyczekiwanego wychodnego dla mam. By cieszyć się wysokimi obcasami, rozmową na poziomie i potrawami serwowanymi nie w papierowych torebkach potrzebują jedynie, by ich mężowie przez trzy godziny zajęli się dziećmi - co może pójść nie tak?

Lata 50. w Brazylii to czas, gdy kobiety są uzależnione od swoich rodziców i mężów. Siostry Gusmao chcą żyć po swojemu: Eurídice pragnie zostać pianistką, Guida marzy o szalonej, wielkiej miłości. Gdy na skutek dramatycznych wydarzeń zostają rozdzielone, nie przestają za sobą tęsknić.

Mieszkająca w Quebecu para musi poradzić sobie z wychowywaniem dzieci w społeczeństwie, które ma obsesję na punkcie sukcesu i wizerunku w mediach społecznościowych.

Po seksistowskim dowcipie, który stał się popularny, młody ojciec Cédric zostaje zawieszony przez pracodawcę. Aby się odkupić, udaje się z pomocą swojego brata Jean-Michela, aby poprzez napisanie książki zakwestionować podstawy swojej mizoginii. Ze swojej strony jego żona Nadine, pogrążona w depresji, postanawia skrócić urlop macierzyński. Pojawienie się w ich życiu opiekunki o psotnym i zniewalającym uroku wywróci ich życie do góry nogami.

Mounir jest Marokańczykiem, ale mieszka w Belgii od lat. Małżeństwo siostry Mounira, które umożliwiło obojgu otrzymanie odpowiednich dokumentów, istnieje tylko na papierze, ale jego relacja z jej mężem jest bardzo bliska. Doktor Pinget jest dla chłopaka jak ojciec, którego nie miał: daje mu dach nad głową, wspiera go i łoży na jego utrzymanie. Kiedy Mounir poznaje Murielle, mimo ich młodego wieku uczucie wygrywa: szybko pobierają się, dziewczyna zachodzi w kolejne ciąże. Zależni finansowo - i psychicznie - od doktora Pingeta, niemający dla siebie czasu, zakrzyczani przez dzieci małżonkowie niepostrzeżenie stają się sobie obcy. Film Lafosse’a mówi o tym, jak maleńka czarna plamka na duszy potrafi przemienić się w czarną dziurę. I o tym, że w związku nie wystarczy na siebie patrzeć - trzeba się widzieć.

Ja to mam szczęście to serial komediowy opowiadający losy przezabawnej pięcioosobowej rodziny. Akcja głównie dzieje się w kuchni – miejscu rodzinnych spotkań, gdzie poruszane są tematy codzienne, czasami komiczne, czasami tragiczne, gdzie się plotkuje przy kawie lub wypłakuje przy tabliczce czekolady. W rodzinie rządzi twardą ręką Joanna, z zawodu pielęgniarka. Jej obecny mąż Jerzy, oddany bezgranicznie i zakochany po uszy, pracuje jako deweloper. W domu jest troje dzieci: Ela –córka Joanny z poprzedniego związku, nastoletni syn Jerzego oraz 8-letnia Zosia, córka Jerzego i Joanny. W wychowaniu dzieci uczestniczą także była żona Jerzego i były mąż Joanny. Swoje trzy grosze wtrącają także dziadkowie: rodzice Joanny oraz pełna temperamentu, kochająca życie i… mężczyzn matka Jerzego. Taka mieszanka prowadzi do wielu zabawnych sytuacji.

Samotna matka musi pogodzić się z własną hipokryzją, nakazując celibat swojej nastoletniej córce, podczas gdy sama ma romans z żonatym mężczyzną.

Ziemowit przyłącza się do grupy, która chce obalić rządy okrutnego Popiela.

Artysta Morgan Delt pochodzi z klasy robotniczej. Małżeństwo z bogatą Leonie sprawia, że awansuje do klasy średniej. Jednakże burżuazyjne życie budzi u niego negatywne emocje i odrazę. U Morgana zaczynają być widoczne objawy obłąkania, co staje się przyczyną tego, że jego żona chce się z nim rozwieść i ułożyć sobie na nowo życie z innym mężczyzną. Morgan stara się do tego nie dopuścić, co skutkuje nasileniem się objawów choroby psychicznej. Krytycy uważają owy obraz za dzieło wieńczące filmowy ruch Young Angry Men.

JC to stylowa singielka, która ukończyła Harvard. Obecnie jako prawnik agresywnie pnie się w górę po drabinie władzy w wielkiej korporacji. Pewnego dnia na jej progu jej mieszkania znajduje Elizabeth. Kariera naszej bohaterki wali się w gruzy...